استاد یدالله بدر موسیقی دان بزرگ ایرانی از دنیا رفت

استاد  یدالله بدر  – نوازنده‌ی پیش‌کسوتِ ویولن – دار فانی را وداع گفت . یدالله بدر از جمله آهنگسازانی است که جزء هویت فرهنگ مردم کوچه و بازار را در موسیقی نمایندگی می کرد ; آهنگسازی که بعضی از ترانه‌هایش ترسیم‌گر شادی‌های نسل‌های دهه ۴۰ و پنجاه تهران بود .

این نوازنده چیره‌دستِ ویلن و عود، در سال‌های پیش از انقلاب، با خوانندگانِ موسیقی کوچه‌بازاری و عامه‌پسند، کارهای بسیاری را تولید کرده بود.

«ابوالحسن مختاباد» – منتقد و پژوهشگر موسیقی – درباره‌ی ایشان نوشته است : «قطعا برای نسل امروز چهره‌ای ناآشنا یا حداقل کم آشناست . چرا که نسل امروز نه فقط در حالا از خاطر بردن گذشته خود است , بلکه با سرعتی شگفت‌انگیز نوعی از آوا را جایگزین می نماید که هویتی فرهنگی پس و پشت آن نیست . یدالله بدر از جمله آهنگسازانی است که قسمتی از هویت فرهنگ مردمان کوچه و بازار را در آوا نمایندگی میکرد ;

آهنگسازی که بعضی از ترانه‌هایش ترسیم‌گر شادی‌های نسل‌های دهه ۴۰ و پنجاه تهران بود . خوانندگانی زیرا آقاسی و یا این که داود مقامی و سوسن و … با آهنگ‌های وی خاطراتی را برای نسلی از مردمان این کشور رقم زدند که هنوز که هنوز است در محافل سری آن نواها و نغمه‌ها و اشعار کماکان به گوش می‌رسد و از زبانی به زبانی دیگر تکرار میشود . نغمه‌هایی که به رغم اشعار خیر چندان پرمایه , از لطافت و روانی خاصی برخوردار بودند و ملودی‌هایی زیاد ساده ولی زیبا و فراوان تاثیر داشتند . سال‌های دانشجویی با دوست خوبم عفووبخشش امینی برخی از این ترانه‌‌ها را به تفاریق گوش می‌کردیم .

بس که تو آزردی مرا
هرگز نمی‌بخشم ترا ( با صدای داود مقامی )

از جمله این ترانه‌ها بود که هنوز که هنوز است مزه و طعم آن در ذهن و ضمیرم جولان میدهد . یادش گرامی باد که شادی و طرب و طراوت را برای نسلی از ایرانیان به ارمغان آورد . »‌