هوشنگ کامکار از عملکرد مسئولین موسیقی به شدت انتقاد کرد

در پی درگذشتِ تعداد زیادی از هنرمندان موسیقی نواحی در فقر و عسرت  هوشنگ کامکار – آهنگ‌ساز برجسته‌ی موسیقی ایران – واریاسیون نواحی را به یادِ و خاطره‌ی این هنرمندان خلق نموده است . این اثر برای ارکستر زهی و سازهای دوتار , سنتور , تار و کمانچه بر روی تم معروف «نوایی» در یک موومان به سبک موسیقی ملی ایران ( به‌گونه‌ای که هویت ملی آن حفظ شود ) , تصنیف شده‌است . این استادِ پیش‌کسوت , هم‌چنین به همین مناسبت یادداشتی را نوشته که در ادامه می خوانید :

«واریاسیون نوایی» برای ارکستر زهی و سازهای دوتار , سنتور , تار و کمانچه بر روی تم معروف «نوایی» در یک موومان به سبک موسیقی ملی ایران به‌گونه‌ای که هویت ملی آن محافظت شود , تصنیف شده است . در مفهوم ساده «واریاسیون» یعنی تغییرات گوناگونِ یک تم یا فیگور ملودیک .

با اعتنا به آشنایی که از موسیقی غربی دارم تا به‌حال واریاسیونی بدین شکل نوشته نشده و نشنیده‌ام . در «واریاسیون نوایی» تمام آن چیزی که بر کاغذ نوشته شده و به گوش می‌رسد ( چه ملودی‌ها , چه کنترپوانتیک و هارمونی ) کاملا ارتباط بسیار نزدیکی با تمِ اصلی نوایی دارند . چه بسا دو نت متوالی را کلاً اثر نمی‌‌توان بدون خویشاوندی با تم یافت .

واریاسیون به سبکِ معمول کلاسیکی , توسط تغییرات و تزیینات تم , تغییرات تمپو , تغییر هارمونیکی و هم بزرگ و کوچک‌ کردن تم صورت می‌گیرد ; اما بخش‌های همراهی‌کننده متفاوت میباشند و اکثر ارتباطی با تم اصلی ندارند .

درین اثر علاوه بر تکنیک‌های متعدد آهنگ‌سازی از تکنیکِ جدید «Tone colour musuic» ( اصوات رنگین موسیقایی ) استفاده شده شده‌است که در آن هر نت از ملودی‌ها , توسط یک ساز با رنگِ صوتی متعدد اجرا می‌شود و در موسیقی ایران پدیده‌ای تازه به حساب میآید .

این اثر در اواخر سالِ 1398 با همراهی نوازندگانی چون : ‌

ارسلان کامکار ( ویولن ) , علی جعفری‌پویان ( ویولن آلتو ) , نگار نوراد ( ویولن‌سل ) , کیوان لاچین ( دوتار ) , سیاوش کامکار ( سنتور ) , نیریز کامکار ( تار ) و امیرناصر رنجبر ( کمانچه ) در استودیو صبا اجرا شد .

متاسفانه تاکنون به طور رسمی نامی برای اشکال موسیقی‌های غیرسنتی و دستگاهی ایران اعلام نشده و با واژه‌هایی چون آهنگ بومی , محلی , نواحی , فولکلوریک , مقامی و . . . شناخته می گردد و در‌این میان من هم به ناچار از واژه‌ی «نواحی» استفاده کرده‌ام که به لحاظ می‌رسد هم‌چنان جای اشکال دارد .

متاسفانه تا آن‌جایی که اطلاع دارم هنرمندان موسیقی نواحی به ندرت مورد توجه قرار می گیرند ; تنها گاهی که مورد نیاز باشند در مراسم سالیانه و مناسبتی به تهران دعوت شوند آن‌هم با دستمزدی قلیل . اکثر این هنرمندان در مضیقه‌ی مالی به سر برده و بعداز اجرا در این جور مراسم به فراموشی سپرده می شوند و تنها پس از مرگ است که مسوؤلین برای‌شان پیام‌های تسلیت در جراید می‌فرستند بی‌آنکه هزینه‌ای داشته باشند و به‌این ترتیب می‌خواهند نشان دهند که طرفدار هنر موسیقی و هنرمندان می‌باشند . اکنون تعدادی از پیشکسوتان موسیقی نواحی و حتی آهنگ ملی و سنتی ایران مریض و در بیمارستان‌ها بستری می‌باشند و دست‌اندرکاران منتظرند فوت کنند و سپس برای‌شان مراسم ویژه بگذارند . این بسیار جای تاسف است .

اکنون به خاطر از دست دادن استادان بزرگی از موسیقی نواحی ایران , واریاسیون نوایی را به پاس تکریم یاد و خاطره‌ی آنها تقدیم می کنم ; چون خود من و برادرانم هم از خاک کردستان برخاسته‌ایم و وام‌دار چنین موسیقی‌‌هایی هستیم .