مرتضوی از گروه «بامداد » می گوید
سالار مرتضوی، نوازنده و آهنگساز موسس گروه «بامداد» در شهر مشهد درسال 1380 به اتفاق اعضای آن در جشنواره‌های داخلی شرکت داشته و برای از بین بردن محدودیت‌ها و کاستی‌های موجود با مسئولان دیدار داشته است.
فهرست
«بامداد مشهد» چه فعالیت‌هایی دارد؟
گروه «بامداد مشهد» سال پیش در فستیوال موسیقی فجر شرکت کرد و بعد از آن در اسفند با همه گیری ویروس کرونا در کشور و طبیعتا این مسئله بر نحوه فعالیت موسیقی هم اثر گذاشت و از آن زمان به بعد برای حفظ سلامتی اعضای گروه، تمرینات را کاملا تعطیل کردیم. قرار بر این بود در سال جدید، پس از اتمام بحران بیماری کرونا تمریناتمان را مجددا آغاز می کنیم که متاسفانه دقیقا با اوج گیری مجدد بیماری مواجه شدیم و این اتفاق میسر نشد.
مبنای فعالیت‌های گروه «بامداد » چیست؟
آنچه که در خصوص گروه برای شخص خودم مهم است این است که واقعا به موسیقی ایرانی و چهارچوب‌های آن پایبند باشیم. متاسفانه امروز می‌بینم که در ژانر موسیقی سنتی ایرانی به بهانه نوآوری اثر هایی تولید می‌شوند و به گوش علاقه مندان می‌رسند که شخصا نمی‌توانم نام موسیقی ایرانی را برای آنها به کار ببرم. اینکه ما به هر قیمتی بخواهیم مخاطب را جذب کنیم نمی پسندم. به طور کلی من و دیگر اعضا در قالب گروه «بامداد مشهد» تلاش‌مان این است که آثار جدید ارائه کنیم، اما در چهارچوب‌های تعریف شده‌ای که سال‌ها برای آن زحمت کشیده شده است. به هرحال استادان زیادی برای تعریف و حفظ آن اصول خون دل خورده‌اند و ما هم خودمان را به حفظ و پایبندی آن به اصالت‌های موسیقی ایرانی متعهد می دانیم.
نظرتان درباره تلفیق چیست؟
بهتر است بگوییم که هدف از تلفیق چیست؟ چرا باید اساسا موسیقی ایرانی را با سبکی دیگر تلفیق کنیم؟ قرار است از این اتفاق به چه نتیجه‌ای برسیم؟ آیا می‌خواهیم صدادهی بهتری داشته باشیم؟ یا تفکر جدیدی را در نظر داریم؟ اگر برای این سوال پاسخی یافت شود راحت‌تر می‌توان درباره تلفیق صحبت کرد. به طور کلی اگر تفکر و اندیشه‌ای پشت تلفیق باشد اتفاقات خوبی خواهد افتاد؟
شما اگر از تلفیق نقطه A و B به گزینه C برسید و آن نقطه C از دو نقطه Aو B زیباتر و بهترباشد، قاعدتا این کار منطقی است و می‌توان گفت تلفیق موفقی صورت گرفته است. اما اینکه تنها چند ساز از سبک‌های مختلف را با هم تلفیق کنیم و به نوازندگان بگوییم شما هر کدام فلان نت را بنوازید، نتیجه مثمرثمری نخواهد داشت و در نهایت اثری را می‌شنویم که در هیچ کدام از دسته های موسیقی پاپ و سنتی قرار نمی گیرد. من چنین روشی را نمی‌پذیرم اما به طور کلی مخالف تلفیق هم نیستم. اگر هدفی ورای تلفیق باشد و تعریف درستی از آن ارائه شود، اتفاق خوبی خواهد بود.
شهر مشهد با اینکه هنرمندان و فعالان زیادی دارد، در طی یکی دو دهه اخیر در زمینه سیاست‌گذاری‌ها و نحوه برگزاری کنسرت‌ها و فستیوال های موسیقی محور با مشکلات و معضلاتی مواجه بوده است و این موضوع باعث بقا و رشد انواع موسیقی های زیر زمینی بوده است. در مورد این مسئله چه نظری دارید و طی سال‌های اخیر چه اتفاقات مثبتی در زمینه رفع مشکلات موجود رخ داده است؟
محدودیت‌هایی که می‌گویید واقعا با ما و موسیقی مشهد عجین شده و سال‌هاست که در مورد موضوعات و معضلاتی که می‌گویید صحبت می‌کنیم. من خودم زمان زیادی را صرف این موضوع کرده ام، یعنی به همان میزان که برای کار و موسیقی‌ام زمان صرف میکنم برای صحبت با مسئولان شهر نیز زمان صرف کرده‌ام تا بالاخره اتفاقات مثبتی صورت گیرد. طی آن صحبت‌ها و مذاکرات تلاش کرده‌ام این موضوع را روشن کنم که مشهد به موسیقی فاخر احتیاج دارد و این دغدغه را به آنها اعلام کنم که شهر مشهد به قطب موسیقی رپ در کل کشور تبدیل شده است.
درمورد این موضوع صحبت‌های زیادی کرده‌ایم و حتی در مورد این مسئله مستند ساخته‌ایم؛ کاری که به حرفه تخصصی من مرتبط نیست و با کمک دوستان سینمایی به نتیجه رسیده است. به طور کلی، فعالیت های بسیاری در این زمینه‌ها صورت گرفته و حتی قرار بود مشکلات موجود در شورای فرهنگ عمومی استان مطرح شود، اما سالیان زیادی می‌گذرد و متاسفانه گشایشی حاصل نشده و شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه نبوده‌ایم.
